Λίγα λόγια για την προσέγγιση

Προσωποκεντρική Συμβουλευτική/Ψυχοθεραπεία

Η προσωποκεντρική συμβουλευτική/ψυχοθεραπεία είναι μια προσέγγιση για την κατανόηση της προσωπικότητας του ατόμου και των ανθρώπινων σχέσεων που έχει ως κέντρο τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο που γίνεται πρόσωπο μέσα από τη θεραπευτική διαδικασία. Μέσα από αυτή την προσέγγιση κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζεται μοναδικά, καθώς η θεραπεία δεν λειτουργεί απρόσωπα και μαζικά, αλλά εστιάζει στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, ώστε η θεραπεία του να τον αφορά προσωπικά. Η προσωποκεντρική προσέγγιση στον χώρο της συμβουλευτικής και της ψυχοθεραπείας έχει μια θετική οπτική στη ζωή, ενισχύει τη δύναμη του ατόμου για αλλαγή, είναι ολιστική, καθότι εξετάζει τον άνθρωπο ως όλον και λειτουργεί μη κατευθυντικά, χωρίς, δηλαδή, να επεμβαίνει στις αξίες, στις πεποιθήσεις και στον ρυθμό με τον οποίο επεξεργάζεται κάθε ένας τα δεδομένα στη θεραπεία του. Είναι μια θεραπευτική προσέγγιση που σέβεται τον προσωπικό χώρο και χρόνο του θεραπευόμενου και πιστεύει στην έμφυτη τάση του ατόμου για πραγμάτωση και συναισθηματική ολοκλήρωση.

Καρλ Ρότζερς

προσέγγιση Καρλ Ρότζερς

Είμαι όλο και περισσότερο αρχιτέκτονας του εαυτού μου. Είμαι ελεύθερος να επιθυμώ και να επιλέγω. Μπορώ, μέσω της αποδοχής της ατομικότητάς μου ... να γίνω περισσότερο η μοναδικότητά μου, περισσότερο η δυναμικότητα μου.

Καρλ Ρότζερς

Ο Καρλ Ρότζερς αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους διανοητές του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στο Σικάγο το 1902. Θεωρείται ένας από τους βασικούς εκπροσώπους της Ανθρωπιστικής ή Ουμανιστικής ψυχολογίας. Οι κεντρικές ιδέες που φάνηκαν να τον εμπνέουν και να τον επηρεάζουν στη διαμόρφωση της θεωρίας προσωπικότητας και της θεωρίας θεραπείας, ήταν το κίνημα του Υπαρξισμού που άνθισε την περίοδο μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η επαφή με τους Υπαρξιστές είχε ως αποτέλεσμα η Ανθρωπιστική ψυχολογία να ονομαστεί και Υπαρξιστική Ψυχολογία. Η Ανθρωπιστική ψυχολογία ουσιαστικά εμφανίστηκε και άκμασε το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, το οποίο αποτελεί και το λεγόμενο Τρίτο Κύμα του κλάδου της ψυχολογίας. Η εν λόγω περίοδος έδωσε έμφαση στη συνείδηση, τη βούληση και την αποφασιστικότητα του ανθρώπου, ως κινητήριες δυνάμεις για αυτογνωσία και αλλαγή.

Ο Καρλ Ρότζερς ως θεραπευτής ανέδειξε την αξία της εμπειρίας κάθε ανθρώπου και της υποκειμενικής πραγματικότητας, κατέρριψε το ρόλο της αυθεντίας του θεραπευτή, καθώς πίστευε ότι η θεραπευτική διαδικασία έχει να διδάξει πολλά τόσο στο θεραπευτή, όσο και στο θεραπευόμενο, και πίστευε ιδιαίτερα στην έμφυτη τάση του ανθρώπου να επιβιώνει και να εξελίσσεται. Ακόμη, ο Ρότζερς διατύπωσε μια μοναδική θεωρία σχετικά με τις προϋποθέσεις μιας πετυχημένης θεραπευτικής σχέσης. Θεωρούσε ότι έξι είναι οι επαρκείς και αναγκαίες συνθήκες, για τις οποίες πρέπει να μεριμνά ένας θεραπευτής. Ανάμεσα σ’ αυτές τις συνθήκες, εξέχουσα θέση κατέχουν η ενσυναίσθηση, η άνευ όρων αποδοχή και η αυθεντικότητα/ειλικρίνεια του θεραπευτή. Επίσης, ένα κλίμα ασφάλειας, θέρμης και εχεμύθειας πίστευε ότι είναι απαραίτητο στη θεραπεία, προκειμένου ο θεραπευόμενος να νιώσει εμπιστοσύνη για να μοιραστεί σημαντικά γεγονότα της ζωής του με το θεραπευτή.

Τέλος, η συμβολή του Ρότζερς υπήρξε ανεκτίμητη, όχι μόνο στο χώρο της ψυχολογίας, αλλά και της φιλοσοφίας, της εκπαίδευσης και της πολιτικής. Ασχολήθηκε εντατικά με την ψυχοθεραπευτική έρευνα και τιμήθηκε από τον Αμερικανικό Ψυχολογικό Σύλλογο (APA) με το Βραβείο Διακεκριμένης Επιστημονικής Συνεισφοράς. Ακόμη, διετέλεσε ο ίδιος πρόεδρος του APA , το 1947. Προς το τέλος της ζωής του υπήρξε υποψήφιος για Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης για το φιλειρηνικό του έργο στη Νότια Αφρική και τη Βόρεια Ιρλανδία. Πέθανε το 1987 στην Καλιφόρνια.